«ЖФ» целых 5 лет! За это время многое было написано, проэкспериментировано и изучено. Сегодня мы собрали поздравления и пожелания наших верных читателей-преподавателей. Ну, и по традиции, немного критики.
Инга Дмитриевна ВОЮШ, кандидат филологических наук, доцент кафедры истории журналистики и менеджмента СМИ:
– Газете – поздравления и наилучшие пожелания. Люблю «ЖФ» за домашность и верстку, за то, что они о людях факультета, за то, что объединяют разные специальности. Пожелания, естественно, учительские – более тщательной редактуры и появления проблемных материалов.
Аксана Пятроўна БЯЗЛЕПКІНА, кандыдат філалагічных навук, дацэнт кафедры літаратурна-мастацкай крытыкі:
– У «ЖурФАКТАХ» – жыццё журфака: мерапрыемствы, выкладчыкі, студэнты… «ЖФ» – гэта магчымасць пазнаёміцца бліжэй і з героямі матэрыялаў, і з самімі аўтарамі (можна нават прасачыць іх журналісцкую эвалюцыю). А таксама можна паглядзець на пераемнасць: «ЖурФАКТЫ» застаюцца «ЖурФАКТАМІ», нават калі змяняецца каманда. «ЖФ» – гэта чытанка для тых, каму цікавы журфак!
Дмитрий Николаевич Дроздов, заведующий кафедрой истории журналистики и менеджмента СМИ, кандидат филологических наук, доцент:
– Мне нравится, что вы периодически что-либо берете на «Зимней школе студенческой журналистики». По сравнению с прошлыми годами в последнее время нравятся дизайн, яркость цветов печати – внешне газета хороша. Нужно обновление творческой концепции именно по контенту. Подумать, как привлекать больше авторов к себе. Желаю вам провести мозговой штурм по обновлению газеты. У нас же есть спортивная жизнь, а я материалов про нее не помню. Больше внести проблемных текстов. Есть масса полезной информации, которая проходит мимо, и студенты вообще не знают о ней. И если бы вся эта официальная информация в «ЖФ» появилась (про оплату учебы, общежития и т.д.) – цены бы этому не было. Ведь в деканате все бурлит, там вечно какие-то проблемы – это как штаб революции в Смольном.
Вольга Міхайлаўна САМУСЕВІЧ, намеснік дырэктара Інстытута журналістыкі БДУ, загадчыца кафедры перыядычнага друку, кандыдат фiлалагiчных навук:
– Я вельмі задаволена газетай. З прыемнасцю чытаю і, канешне, як толькі падпісваю на раздрукоўку нумар, адразу чакаю, пакуль мне нарэшце прынясуць «ЖурФАКТЫ». Вы паспяваеце асвяціць не толькі тыя падзеі, якія адбываюцца на факультэце, але і падняць праблемныя пытанні. Мяне як кіраўніка цікавяць думкі моладзі. Таму, па сутнасці, газета выконвае не толькі сваю асноўную функцыю – інфармаванне, а яшчэ і дыялог паміж студэнтамі і выкладчыкамі. Дзякуючы вам шмат новага ведаю пра калег (з апошніх старонак інтэрв’ю, дзе вы раскрываеце асобы, жыццё, лёс). Таму што, на жаль, мы жывем і працуем, ведаем, што ёсць цудоўны выкладчык, добры чалавек, а ніякіх нюансаў не ведаем.
Па-першае, пажадаю, каб і надалей выданне мела папулярнасць сярод студэнтаў і сярод выкладчыкаў. Па-другое, канешне, не стаяць на месцы і шукаць новыя формы рэалізацыі. Таму што ў газету ўсё тое, што вамі напрацавана, не ўключыш. І каб на тое, што вы змяшчаеце, маглі рэагаваць і студэнты, і выкладчыкі. Гэтага друкаванае выданне не дазваляе зрабіць, а вось нейкія інтэрактыўныя платформы – наадварот. Мне здаецца, што вам, як і ўсім нашым газетам, не хапае нейкага маніторынгу, аналізу. Можа, правесці нешта накшталт анкетавання. Спытаць, хто што чытае, што каму цікава. Я ўпэўнена, што самі студэнты на гэта адгукнуцца, і за 5 хвілін вам усё напішуць. Ці праблема падысці да кожнага выкладчыка або зайсці на кафедру? Газета існуе на працягу пяці год так, што адзін прымае, другі падключаецца, нехта перадае. Па сутнасці, вы жывы пераемнік факультэцкіх традыцый, пераемнік непасрэдна спецыяльнасці друкаваных СМІ, яе прадстаўнік і твар. Гэта і сяброўская аснова для іншых спецыяльнасцей, таму што вы падключаеце шмат другіх студэнтаў. Я жадаю, каб толькі павялічвалася аўдыторыя і каб газету лічылі сур’ёзным карпаратыўным выданнем на ўзроўні.
ТЕКСТ: ТАНЯ МОРЕВА, ШУРА ГРОМЫКО, 3 КУРС (рубрика «Форум»)
