Колькі разоў вы спрабавалі ажыццявіць сваю мару, зрабіць да яе першы крок перад скаргамі, што яна не збываецца. Баюся, што некаторыя толькі грэюць сябе думкай пра запаветнае. Неяк у інтэрнэце прачытала цікавае выслоўе: як Богу блаславіць вашы першыя крокі, калі іх няма? Прыклад рэалізацыі мары, дасягнення поспеху—ураджэнка Віцебшчыны Дзіяна Мацук. Пра сакрэты свайго эверэсту расказала на сустрэчы з вучнямі роднай Міёрскай СШ №3.
Дзіяна—сцюардэса, ці па-іншаму бортправадніца самалёта. Можа быць, на першы погляд прафесія падасца простай. Насамрэч прайсці адбор і працаваць у гэтым рэчышчы—складана. І не толькі з псіхалагічнага ракурсу. У народзе трапна жартуюць: баюся не лётаць, а падаць. Дзяўчына расказвае, што катарскія авіялініі, рэйсы якіх ажыццяўляе, вельмі бяспечныя. За ўвесь час іх дзеяння—ніводнай катастрофы. Першае правіла ў авіяцыі—дасканалае веданне англійскай мовы. Колішняя школьніца нават не меркавала, што гэтая мова ў будучым стане для яе амаль першаснай. З маленства марыла пра настаўніцтва, таму і пайшла на лінгвіста ў Віцебскі ўніверсітэт. Па заканчэнні практыкавалася ў школе. Пасля водпуску ў Егіпце зразумела, што жадае ператварыць жыццё ў казку. І не шукала, седзячы ў акне, прынца на белым кані. Таму і не скардзіцца, што конь прыскакаў, а прынца ўсё няма (жарт). Дзіяна акрэсліла перспектыву і стала пераканаўча рухацца да яе. У лабірынтах сусветнага сеціва знайшла сайт катарскай авіякампаніі. Гэтая невялікая краіна Саудаўскай Аравіі з прадстаўніцтвам у Мінску. Здала іспыты ў некалькі тураў: тэставанне, сачыненне на неардынарную тэму: як патлумачыць начальніку, што ён не правы, абмеркаванне ў групах меню для рэйса ў Беларусь. Такім чынам, 3 60-ці прадстаўнікоў засталося на плыву толькі 10, якія і адправіліся ў Катар.
—Цікавая прафесія, якая дае магчымасць падарожнічаць па свеце, паглядзець шматлікія славутасці і мерапрыемствы. Пабывала на малайзійскай“Формуле-1”, у рымскім Калізеі, на самым вялікім жэнеўскім фантане, на тэхаскіх радэо, дзе мужчыны дэманструюць каўбойскія навыкі з быкамі. У Афрыцы пагладзіла ільвяня, у Шры-Ланцы пакаталася на слане, у Тайландзе премерыла традыцыйнае ўбранне. Убачыла японскі будыйскі храм з золата, сінгапурскі атэль з басейнам на даху, блакітную мячэць у Турцыі… Напэўна, толькі ў нас ёсць магчымасць паснедаць у Токіа, а паабедаць—у Парыжы, —апантана расказвае сцюардэса, дэманструючы на слайдах сябе на фоне цікавай геаграфіі,—Пачынаць было, канечне, няпроста. Нязвыкла, што ў абіходзе толькі англійская мова. Стала сніць англійскія сны, нават з мамай гаварыла часам замежнымі словамі.
Дзіяна ў авіяцыі 2,5 гады. Цяпер праходзіць трэнінг на борты бізнес-класа. Гэта прэстыжна. Прызнаецца, што самыя прыемныя для яе рэйсы —бліжэй да радзімы.
Калектыўнае фота на памяць, шчаслівыя шкаляры, якія зразумелі, што першы крок заўсёды за чалавекам. Ён выбірае і, нібыта каваль, куе ўласнае жыццё, дзе веданне англійскай мовы вельмі неабходнае, хораша спрыяе ўласнаму развіццю і ўпэўненасці.
Алена БАСІКІРСКАЯ.
«Веб-журналист» стал филиалом «Мiёрскiх навiн», откуда тырятся тексты к экзамену по «Теории журналистики».
Какая разница)) Это ж мой текст))
basikirskaya, это по этике журналиста просто некрасиво, тоже когда-то проучили, когда пыталась отправить свой текст в два издания. Каждому изданию нужен УНИКАЛЬНЫЙ текст, а не тот, который какой-нибудь ваш поклонник-читатель уже читал в газете, на другом сайте,или еще где-то, это же не совсем честно (и по отношению к этому изданию, и по отношению к читателю, который все равно будет чувствовать себя обманутым).
Кстати, о тексте: вроде, фоточки ничего, но не поделен по абзацам, читать трудно, по фоткам вижу, что текст о чем-то интересном, наверное, но так и не смогла заставить себя прочесть, глаза не хотят.
ну и отлично) смотрите фотки) раз проучили — пишите уникальные тексты своим поклонникам-читателям. Я считаю, что материалы не должны быть одинаковыми в однотипных изданиях, например, районного или республиканского уровня. «Веб-журналист» и «Міёрскія навіны» вряд ли имеют одних и тех же читателей. Если только Вы, госпожа «Есть что сказать». Но даже и это вряд ли.
basikirskaya, спасибо за предложение посмотреть фотографии(которые, кстати, тоже можно разместить правильно:560 на 440, насколько помню я), только вы претендуете на звание журналиста, как я поняла, т.е. ваш «товар» — это текст, а не фотографии все-таки.
Я еще раз говорю: это журналистская этика (а не субъективное мнение), прежде всего, не надо так поступать с изданиями, они ведь могут обидеться крепко. Вы же творческий человек! Зачем перепечатывать свой текст по несколько раз,будь это газета, или сайт, если можно написать новый хороший текст, госпожа basikirskaya?
Госпожа «Есть, что сказать», ну что я могу сказать?)) Творческих успехов! А я со своими текстами буду поступать так, как знаю и как считаю нужным, независимо от (замечу: анонимного) мнения.
Кодекс профессиональной этики журналиста (принят на IX съезде ОО “Белорусский союз журналистов” 18 октября 1995 года)
«Статья 9. Нарушение профессиональной чести журналиста.
Как нарушения профессиональной чести журналиста могут быть квалифицированы следующие случаи:
— если журналист, не предупреждая об этом соответствующие редакции, передает один и тот же материал в две или более редакции либо предлагает для обнародования опубликованный ранее материал, за исключением случаев, предусмотренных законом.»
Опубликованный ранее материал:
Выпускніца Міёрскай СШ №3 Дзіяна Мацук можа паснедаць у Токіа, а паабедаць у Парыжы
12.02.2016, 13:33
http://mijory.by/moladz/7756-vypusknica-miorskoy-ssh-3-diana-macuk-mozhet-pozavtrakat-v-tokio-a-poobedat-v-parizhe.html
«Перадрук матэрыялаў дазваляецца толькі з пазначэннем зваротнай спасылкі на крыніцу матэрыяла; фотаматэрыялаў — толькі з афіцыйнага дазволу» — http://mijory.by/
Які перадрук?! Я з сайта нічога не брала. Матэрыял з флэшкі, фота са старонкі «УКантакце» Дзіяны. Калі з «Кантакта» таксама браць без дазволу нельга, то паведамляю, што Дзіяна дазволіла))) Калі раптам што — mijory.by не супраць! Наадварот, толькі за! Гэта 101 %. ))