» Эх, гэта толькі мары-кралі! О, каб яны ды праўдай сталі!» — Якуб Колас
У кожнага чалавека ёсць вызначаная мэта ў жыцці. Пакуль мы маленькія, невялікія і нашыя мары. Дзіцяці хочацца новую прыгожую цацку, як у вітрыне магазіна або ў таго хлопчыка, або новую сукенку, або ляльку Барбі. Мы расцём, і разам з намі і нашы жаданні, імкненні, мэты. Адзін марыць разгадаць таямніцы Бярмудскага трохкутніка і знайсці патанулую Атлантыду. Іншы жыве марай стварыць унікальныя лекі ад усіх хвароб ці эліксір вечнай маладосці, здароўя і прыгажосці. Трэці марыць аб палётах у космас, сустрэчы з іншаземцамі.
Але рана ці позна ўсе мы сталеем і пачынаем задумвацца аб будучай прафесіі. І тут нашы імкненні становяцца больш вызначанымі і асэнсаванымі. Хтосьці жадае стаць геніяльным праграмістам, спецыялістам па камп’ютарным тэхналогіям, ажыццявіць інфарматыўны прарыў, стварыць праграмы, якія да яго не змог стварыць ніводзін чалавек. Хтосьці хоча стаць лекарам, вядомым хірургам, каб кожны дзень ратаваць ад смерці і хвароб людзей. А нехта хоча проста гадаваць хлеб, каб накарміць усіх галодных.
Усё гэта высокія мэты, і калі чалавек не адступіцца, калі ён цверда вырашыў ісці да сваёй мары, ён абавязкова пакіне свой след на зямлі. Можа быць, што яго імя не ўвойдзе ў гісторыю, але жыццё ён пражыве нездарма, прыносячы радасць і карысць людзям.
Калі б людзі не ўяўлялі сабе сваю будучыню, не ставілі перад сабой дакладныя задачы, што пабуджала б іх да актыўнай дзейнасці, да самога жыцця? Жыццё без мары бясколернае, бязрадаснае і проста бескарыснае.
Наяўнасць пэўнай мэты, імкненне зрабіць нешта канкрэтнае, абавязкова значнае і патрэбнае, узвышае чалавека. Нашы мары не заўсёды ўяўляюць сабой яркую выяву. Часта мара бывае жаданнем дасягнуць нечага вялікага і светлага. Мара і ідэал павінны быць у кожнага.
