Нацыянальная бібліятэка Беларусі

Кнігі ў нашай краіне з’явіліся вельмі даўно. Усе са школы памятаюць, што яшчэ ў 12 ст. Ефрасіння Полацкая стварала пры цэрквах скрыпторыі, дзе перапісывала кнігі. Як яе духоўнае крэда гучаць радкі з верша Л. Тарасюк «Еўфрасіння. XII ст.»: Я знаю, што зраблю перад судом суровым… Я славу зберагу, я прынясу ім Слова! Да кніг сфарміравалася […]

Продолжить чтение

Беларусь — краіна высокіх тэхналогій

Ролю навукі ў сённяшнім жыцці нельга пераацаніць. Згадзіцеся, 21 стагоддзе дыктуе нам новыя формы, метады і тэхналогіі. На інфармацыйных гадзінах у школе мы ледзь паспяваем сачыць за тымі зменамі, што нясе інфармацыйна-тэхнічны прагрэс. Ды што далёка хадзіць, возьмем хоць мабіль тэлефон. Яшчэ нядаўна з’явілася яго падключэнне да сеткі інтэрнэт, а ўжо новыя смартфоны даюць нам […]

Продолжить чтение

Сакрэтная сiла назвы

           Любы пісьменнік вельмі адказна ставіцца да выбару назвы свайго твора, бо  назва  прыцягвае ўвагу чытача, накіроўвае яго на разуменне ідэйнага зместу.Згадзіцеся, многія аўтары вібіраюць за назву вобраз-сімвал, бо ён дазваляе рэалізаваць дзве вышэйназваныя ўмовы, але гэтая назва павінна быць сапраўды вельмі ўдалай, яе выбар можа здзейсніць толькі вопытны, таленавіты пісьменнік.            У беларускай літаратуры […]

Продолжить чтение

Прыгажосць чалавечай душы ў люстэрку вечнасцi

О, боязь за другога чалавека!.. Адна ты робiш чалавека з нас. Н. Мацяш        «Аказваецца, электралямпачка, яе ніць, у адну секунду пяцьдзесят разоў патухае і ўспыхвае, патухае і ўспыхвае. Чалавечае вока па сваёй фізічнай прыродзе не здольна ўлавіць, зафіксаваць гэтыя рытмічныя чаргаванні святла і цемры, і нам здаецца, што электралямпачка гарыць роўным спакойным святлом. Нешта […]

Продолжить чтение

Чаму вучаць беларускія прыказкі і прымаўкі?

Кожны народ у свеце мае свае асаблівыя рысы, якія вылучаюць яго з шэрагу іншых: традыцыі, культура, палітыка, эканоміка і нават знешні выгляд. І, канешне, у кожнага народа ёсць свая гісторыя, сваё мінулае, забывацца на якія нельга. Нездарма пісаў А. Лойка :“Дзяды – вытокі кожнага народа”. Гэта тая традыцыя, што спалучае ў сабе 2 часавыя планы: […]

Продолжить чтение

Как распрощаться со стрессом навсегда или эффективные методы борьбы с усталостью.

В сегодняшнем быстром ритме жизни люди постоянно куда-то спешат: бегут то на работу, то с неё, потом надо ещё ребёнка забрать из садика, забежать в магазин по дороге… И так день за днём. Неудивительно, что к концу недели чувствуешь себя полностью вымотанным и выжатым, как тот лимон. А отсюда и постоянная усталость, и бессонница, и […]

Продолжить чтение

Чвэрць века – толькi пачатак, цi святкаванне 25-годдзя газеты, з якой пачалося маё журналiсцкае жыццё

Мабыць, аддаючы данiну памяцi беларускаму фальклору ў Год культуры, трэба было распачаць размову са слоў накшталт «даўным-даўно ў адным чароўным мястэчку, што раскiнулася на квiтнеючым беразе хуткаплыннай васiльковай ракi…», але ж не, наша гiсторыя бярэ свой пачатак амаль што з самага нараджэння вясны 25 гадоў таму, кажучы крыху дакладней, 2 сакавiка 1991 года. Менавiта ў […]

Продолжить чтение

Чаму менавiта журналiстыка?

Як хораша на свеце жыць таму, хто мае мару. Аляксей Зарыцкi Згадзiцеся, кожны чалавек мае жаданнi, iмкнецца да нечага, марыць… Напэўна, жаданнi адрознiваюцца ад сапраўднай мары тым, што узнiкаюць амаль штодзень, iх лягчэй задаволiць, але ж i асалода ад iх меншая. Мара з’яўляецца нечым большым. Гэта як планка ў скоках у вышыню: чым вышэй яна […]

Продолжить чтение

Напярэдадні купальскай ночы

Чалавеку нельга жыць без веры, без шанавання спадчыны. Нельга існаваць у бездухоўнай пустэчы, забываць народныя абрады, звычаі. У кожнай краіны ёсць свае святы, і яны з’яўляюцца часткай духоўнай культуры народа. Згадзіцеся,свята – гэта найвышэйшы ўзровень развіцця духоўнай культуры краіны. Як стан душы, яно ствараецца шматлікімі прысвяткамі, пастамі, фізічнай, духоўнай і эстэтычнай падрыхтоўкай. Некаторыя святы (такія […]

Продолжить чтение

Праздник со слезами на глазах

Отгремели салюты, посвящённые Дню Независимости. Танки, цветы, военные песни, парады – всё смешалось в один пёстрый, как в калейдоскопе, узор. Но за всей этой праздничной мишурой поневоле замечаешь печаль и неутолимую боль на лицах ветеранов. Смотришь на поколение, опаленное войной, а перед глазами стоят события далёкого 41 года. Война…Сколько же боли и душащих горло слёз […]

Продолжить чтение