Васіль Зуёнак пісаў: “Чалавек – гэта літара космасу, іерогліф, таемны знак”. І колькі ў свеце гэтых маленькіх закаручак, столькі і людзей, усе своеасаблівыя, а вось вялікіх літар не так і шмат. Мы сведкі часу, яны яго творцы. Мы просты, яны складаныя, яны выразныя. Да гэтых, адораных Богам людзей адносіцца Якуб Колас(Канстанцін Міцкевіч). Пабачыць свет маленькаму Костусю […]
Продолжить чтение
На заінелым трамвайным акне Хтось напісаў: “Я кахаю”… Усе пазіраюць на свет праз гэтыя словы. Алесь Разанаў Вы калі-небудзь кахалі? Я – не. Я не адчувала ўсіх гэтых эмоцый , гэтай радасці і суму. Мне заўсёды было складана казаць пра тое, чаго я ніколі не адчувала. Але не сакрэт, што кожны […]
Продолжить чтение
Ці лёгка быць маладым?! Маладосць – час памылак, спроб, вялікіх цяжкасцяў, пераадольваючы якія чалавек фарміруе свой характар. Старэйшае пакаленне кажа, што на плячах маладых ляжыць вялікая адказнасць, адказнасць за будучыню. І гэта на самай справе так, а не проста пафасныя словы. Мы, адзінаццацікласнікі, ужо праз нядоўгі час пойдзем у дарослы свет і самі станем старэйшым […]
Продолжить чтение
Калі зернейка паказваецца праз чорную зямлю і становіцца маленькім парасткам, яно назаўсёды застаецца на гэтай зямлі. Хоць у раслін і няма мозгу, яны раз і назаўсёды ведаюць , дзе іх Радзіма , яны ніколі яе не пакінуць. З людзьмі ўсё па-іншаму. Мы можам рухацца, рухацца ўперад, але шлях назад для нас ніколі не закрыты. Ды […]
Продолжить чтение
Юнацтва – гэта час максімалізму і ідэалізму. Здаецца, што ты можаш зрабіць штосьці вартае, зрабіць гэты свет лепшым. Варта адзначыць, што гэтыя рысы могуць проста застацца перажыткам маладосці, а могуць даць плён. Другі выпадак я на днях магла выразна пабачыць. Звычайны веласіпедны шпацыр ператварыўся для мяне ў прыгоды. Ужо на шляху дадому я спаткала крыху […]
Продолжить чтение
…I гучаць нябёсныя арганы, I жывуць у сэрцы, I злiваюцца ў гуках паланезу… …я ніколі не любіла развітвацца. З усім. Зусім. Нават з самым дрэнным. А зараз мне трэба развітацца з Алімпіядай, са значнай часткай майго жыцця. Як бы гэтага хацелася не рабіць, у мяне няма выбару. “Развітанне з Радзімай” гучыць штодня ў Слоніме а […]
Продолжить чтение