Першая стыпендыя: дзе па колькі?

Стыпендыя не проста адзін з самых прыемных момантаў студэнцкага жыцця, гэта першы крок да матэрыяльнай незалежнасці студэнта. І негледзячы на тое, што зараз на “стыпуху” вельмі складана пражыць, усе роўна навучэнцы ВНУ і каледжэй чакаюць той дзень, калі ім на картку перавядуць заробленыя сваёй вучобай грошы.

Я правяла маленькі соцапыт, у якім запытала студэнтаў розных універсітэтаў памер першых “стыпух” і на што яны іх патрацілі.

Валерыя (Гродзенскі дзяржаўны універсітэт):

— ­На нашым факультэце ў першакурснікаў стыпендыя была каля 430 тысяч, але так як я стараста на картку я атрымала 590 тысяч рублёў. Прыкладна за два тыдні ўсё патраціла на дробязі, купіла даляры. Я жыву з бацькамі, таму не трэба траціць грошы на арэнду кватэры, так што планую капіць на нешта больш крупнае.

Вераніка (Беларускі дзяржаўны эканамічны універсітэт, ):

—        Я атрымала 580 тысяч, але я стараста і астатнія студэнты атрымалі на сто тысяч меньш. Мы з маёй сястрой-блізнецом узялі ноутбук у крэдыт, нашы две стыпендыі пайшлі на першы ўзнос. Безумоўна, на адну стыпендыю, нават павышаную, не пражывеш, таму я шукаю сябе працу, не хачу сядзець на бацькоўскай шыі.

Аляксанда (Беларускі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт):

—        У маім ВНУ стыпендыі невялікія – 418 тысяч. Пакуль што я не патраціла ні капейкі, каплю, хачу паказаць бацькам, што ўмею распараджацца грашыма. Не ведаю, доўга яшчэ буду складваць грошы у скарбонку, няма нейкай вызначанай сумы як і няма рэчы, якую б мне хацелася набыць. Стыпендыя для мяне хутчэй фінансавая падтрымка: калі нешта зламаецца, не прыдзецца ісці да бацькоў, а са сваіх уласных сродкаў заплачу.

Кацярына (Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі)

—        ­Стыпендыя ў мяне не вельмі вялікая – 431 тысяча рублёў. Спачатку хацела патраціць грошы на нешта карыснае, але ў той час і арыгінальнае. Думала набыць архідэю, але раптоўна пераехала ў інтэрнат, а там няма дзе яе паставіць. Так што пакуль што ляжыць мая “стыпуха” на картцы некранутая!

Вераніка (Беларускі нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт):

—        Атрымала я амаль што 500 тысяч. Я вучуся на архітэктара, таму мне неабходны ўселякія прылады для малявання: тубус, алоўкі, папера, рапідографы, лінейкі. Гэта не танна каштуе, таму я хутка патраціла першую стыпендыю. Спадзяюся, што з другой атрымаецца нешта адкласці ці набыць даляры.

Алена (Брэсцкі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт)

—        У мяне стыпендыя складае 420 тысяч. Патраціла яе я вельмі хутка, за тыдзень: інтэрнат, набыла прас, ежа, паўсядзённыя растраты. На маю стыпендыю не пражывеш, таму я буду капіць. Дзякуй Богу, бацькі мяне забяспечваюць, таму не прыдзецца адкладваць на нешта значнае з адзёжы, але ўсё роўна хочацца мець нейкую фінансавую незалежнасць.

Ксенія (Гродзенскі музычны каледж):

— У маім каледжы на памер стыпендыіі не ўплывае паспяховасць вучобы. Калі ты добра вучышся, то звычайна удзельнічаеш у міжнародных конкурсах, а там ужо звычайна свой прызавы фонд. Так я атрымоўваю недзе каля 430 тысяч, усе грошы трачу на сябе.

Такім чынам, на памер стыпендыі не ўплывае месца знаходжанне навучальнай установы і папыт на спецыяльнасць. Усе студэнты знаходзяцца ў  прыкладна роўным становішчы, створаны  ўмовы для заахвочвання здольнай моладзі. Галоўнае – не ўпусціць свой шанец.

Ксенія Тарасевіч