Дадому
У твар б’е халодны вецер і калі-некалі ўразаецца апалае жоўтае лісце. Я хутаюся ў паліто, засланяю твар рукамі і хуткімі крокамі рушу да чыгуначнага вакзала. Сёння я еду дамоў, у сваё Краснае. Увечары я пазабуду пра шум сталічнага горада і нацешуся спакоем родный вёскі. А пакуль што спяшаюся: збіваючы прахожых, бягу на цягнік, які павінен […]
Продолжить чтение